Dojo Kun
Podstawowe informacje
| Liczba graczy | 1-4 |
| Zalecany wiek | od 13 lat |
| Czas zabawy | ok. 60-90 minut |
| Projektant | Roberto Pestrin |
| Wydanie | angielskie |
| Instrukcja | angielska |
| Złożoność | dla średnio-zaawansowanych |
| Zależność językowa | brak tekstu |
niedostępny
dodaj do przechowalni
Opis
In a mystical land, far away from here, two prestigious martial arts tournament have been held since the ancient times: the White Lotus Tournament and the Black Lotus Tournament. These two tournaments are the most important show of legendary martial arts used by powerful athletes. Extraordinary masters are always looking for new talented athletes that will be forged into the ideal of the Perfect Warrior by exhausting training and life experiences that will fortify body, mind and soul.
"Dojo Kun" means "Dojo Rules" and is a set of principles that guide the physical and spiritual development of the martial art practitioners. Dojo Kun is a game in which each player heads one of the four dojo (Tiger, Crane, Bear, Cobra). The main goal is to train your athletes and attract new ones, buy new training machines, expand your dojo, find adventures, and eventually lead your athletes into winning the martial arts tournament.
| Warto zobaczyć: | Pasujące koszulki | |
Wyświetlane są wszystkie opinie (pozytywne i negatywne). Nie weryfikujemy, czy pochodzą one od klientów, którzy kupili dany produkt.
Michał Miszczuk
Gra która otrzymała zdecydowanie zbyt mało miłości - gdyby została wypuszczona przez jakieś wielkie wydawnictwo, na pewno zdobyłaby sobie niemałe grono fanów. Osobiście uważam ją za krewnego słynnych Alchemików (Alchemists) - dość prosty worker placement z bardzo przyjemnym klimatem i dodatkowym "twistem". W Alchemikach było nim oczywiście eksperymentowanie na smartfonach oraz dedukcja; w Dojo Kun są to kościane potyczki w turniejach. Oprawa nie jest może tak bogata jak w grze od CGE, ale pozostaje na wysokim poziomie zarówno pod względem artystycznym, jak i jakości wykonania. Zasady są proste i łatwe do przyswojenia - w mojej kolekcji tytuł ten pełni obecnie funkcję "gateway'a", gry wprowadzającej do porządnych euro. Dla prawdziwych wyjadaczy może to być słabością, bo gra nie jest skomplikowana; nie ma tu -nastu sposobów na zdobycie punktów ani kilkudziesięciu strategii do zwycięstwa. Prawdziwych eurosucharzystów może też odrzucić element losowy, jakim są rozgrywane na kościach turnieje (choć da się wygrać całą grę ani razu nie triumfując w zawodach; i da się przegrać wygrawszy oba - dowiedzione osobiście!). Dodatkowym smacznym, dla mnie jako klimaciarza niezwykle istotnym, są liczne nawiązania popkulturowe. Osobną zabawą samą w sobie jest odgadywanie skojarzeń związanych z postaciami z kart - są tu "mrugnięcia okiem" i w kierunku Street Fightera, i Matrixa, i Naruto. Ogólnie dla mnie solidna 4, gra którą z chęcią polecam każdemu, kto szuka dobrej zabawy nad miłym euroskiem.