Santiago de Cuba (edycja polska)

Przepięknie wydana gra (Menzel). A przy okazji niezła mechanicznie i klimatycznie gra rodzinna. Dodatkowo nieźle się skalująca. Zasady nie są trudne (choć dla zupełnie początkujacych graczy próg może być nieco zbyt wysoki), ale jednocześnie sama rozgrywka daje dużo możliwości do wyboru i trzeba czasem solidnie pogłówkować. Negatywnej interakcji też jest w sam raz - akurat tyle, by nie zrazić graczy niedzielnych. Świetny pomysł na prezent ;)

Jest to najmniejsza z gier związanych z Kubą (Cuba, Havana). Chociaż grafiki nawiązują do jej poprzedniczek, to jednak jest zupełnie inna. Pojawiają się znane postacie, jednak wykonanie akcji danej postaci zależy od momentu w którym zatrzymamy jeżdżący w kółko model samochodu. Gra jest bardzo lekka i nie wymagająca zbytniego zaangażowania graczy. Chociaż jest trochę kombinowania podczas gry. Elementami losowymi są początkowe rozłożenie budynków oraz rzut kostkami w różnych kolorach odzwierciedlające surowce, które należy dostarczyć na oczekujący w porcie statek. Gra kończy się po zapełnieniu 7 statków. Moim zdaniem nie ma tutaj tyle kombinowania co w poprzedniczkach, ale z kilku rozgrywek tej gry będziemy zadowoleni. Gra może się podobać.

Ta gra to mimo wszystko pewne rozczarowanie dla mnie. Miała być dość krótka, o prostych zasadach, ale jednak dająca wiele przyjemności z rozgrywki, z kombinowania, kalkulowania. Wyszła gra dośc krótka (to też jednak zalezy od graczy), o prostych zasadach, która jednak pozostawia pewien niedosyt. Po zakończeniu partii chce się zagrać raz jeszcze (trzeci raz pod rząd to już chyba jednak za dużo) ale jednak nie dlatego, że ma się wypieki na twarzy po pasjonującej rozgrywce, ale dlatego, że tak naprawdę nie wiadomo, dlaczego się wygrało albo przegrało. Nie ma tu miejaca nie tylko na dalekosiężne planowanie, ale nawet i na krótsze. Wydaje się, jakby celem było łapanie punktów przy każdej możliwej sposobności. Takie mam przynajmniej wrażenia po dotychczasowych rozgrywkach.

Santiago de Cuba w kategorii lekkich gier ekonomicznych wypada po prostu wyśmienicie. Bardzo przyjemna rozgrywka, taki wstęp do planszowych gier ekonomicznych - z powodzeniem można jej używać do wciągania nowych graczy lub w gronie rodzinnym. Grając w SdC mam podobne odczucia, jak w czasie rozgrywek w takie gry, jak Finca, Wikingowie, Alhambra, Thurn und Taxis - ta sama półka mniej więcej, choć gry zupełnie różne, oczywiście. Można trochę pokombinować, ale nie za dużo, dzięki czemu nie ma przestojów. Jedno, co mi trochę przeszkadza (zresztą podobnie jak w innych grach tego typu) to, że za sprzedaż dostaje się PZ, a pieniędzmi, które też w grze przecież występują, opłaca się jedynie ruch samochodem. Można byłoby to ujednolicić, zdobywałoby się pieniądze i kto bogatszy - wygrywa. Poza tym, świetna gra w swojej klasie, stosunek ceny do zawartości i przyjemności z rozgrywki jest prawidłowy, grafiki cieszące oko. Uwielbiam Rienecka za to, że robi gry proste, ale z fajnymi mini-mechanizmami i wszystko zawsze ładnie współgra, tworząc spójną całość. Co ważne, jest trochę negatywnej interakcji i ciekawy mechanizm przyspieszenia partii, przez co czasami partia 2-osobowa może trwać 20 min. Losowe ułożenie kafli budynków i Kubańczyków zapewnia odpowiednią regrywalność i nieco ukierunkowuje strategię. Brać, Panowie i Panie, brać!

Bardzo przyjemna gra. Ostatnio znajomi przyniesli na spotkanie i cos mi w glowie siedzialo, ze to ciezsza gra, ale na szczescie (dla mnie) tak nie bylo. Jest troche kombinowania, zbierania surowcow. Nic z czym dzieci by sobie nie poradzily wedlug mnie. Wydaje mi sie jednak, ze w 4 osoby jest zbyt duzo losowosci, a w dwie rzeczy ktore gra nam kaze chowac, by nie byly jawne sa oczywiste, bo wystarczy policzyc to co jest w banku i u nas i wiemy co ma przeciwnik. Polecam wiec na 3 osoby!

Jest to jedna z moich ulubionych gier. Bardzo prosta, łatwa i przyjemna w rozgrywce. Jak to w grach ekonomicznych bywa handlujemy. Tym razem wysyłamy rum, cygara, owoce tytoń statkiem. Układ planszy zmieniający się co rozgrywkę sprzyja ogromnej regrywalności tego tytułu. Polecam mocno. 10/10