Wsiąść do Pociągu: Europa

Trochę schematyczne. Wystarczy skoncentrować się na zajmowaniu najlepiej punktowanych tras i wygrana sama jakoś w nasze ręce trafia. No, chyba że mamy wyjątkowego pecha w losowaniu pierwszych biletów. Na początek, wprowadzenie nowych graczy Wsiąść do Pociągu:Europa się nada, ale na dłuższą metę lepiej pomyśleć o czymś innym.

Gra jest rodzinnym "must have". Starym wyjadaczom może służyć jako aperitif przed cięższymi tytułami. Super zwłaszcza dla początkujących, albo tych których chce się wciągnąć/zachęcić do planszówek. Zwłaszcza jeśli da się im wygrać :) Nieskomplikowane reguły można wyjaśnić w kilka minut. Wykonanie pierwsza klasa. Karty niemal najładniejsze z wszystkich gier, które posiadam. Wagoniki klekoczą i hałasują, jak to na kolei :) Gra sprawdza się lepiej w większym towarzystwie, ale i we dwójkę miło do niej usiąść, choć interakcja może być znikoma. Po spróbowaniu "TtR: Nordic Countries" stwierdzam, że wersja skandynawska sprawdza się we dwójkę zdecydowanie lepiej. Europa jest raczej dla większej familii. Ale co kto lubi. Gra jest oczywiście losowa, bo wagoniki dobieramy trochę w ciemno i nie zawsze mamy to, czego nam trzeba. Po pewnym czasie może nużyć powtarzalność tras, ale od czego jest dodatek? I ostatnia rzecz. Osoby, które zagrały w grę kilkadziesiąt razy praktycznie zawsze ograją początkujących, bo znają trasy na pamięć i widzą posunięcia przeciwnika jak na dłoni. Prawdziwy smak mają pojedynki równorzędnych przeciwników. Ja w każdym razie nie żałuję ani jednej wydanej złotówki. I szkoda tylko patrzeć, jak się zaborcy panoszą po polskiej ziemi.

Gra dla dużych i małych dzieci. Zasady nieskomplikowane. Dla dwóch graczy mała interakcja(chyba, że zmodyfikować trochę zasady np wylosować jedna długa trasę i oboje gracze mogą mieć za nią punkty (oprócz swoich prywatnych krótkich)Gra się dobrze sprawdza w towarzystwie przy drinku, i nie tylko. mankamentem jest tylko mała ilość długich tras (6szt). Ogólnie - ja polecam.

Pozycja dla całej rodziny (u nas tymczasem uchodzi za rodzinny top). Proste zasady, wyważona ilość interakcji, od której można się powstrzymać, jeśli nieco młodsi (albo i nie młodsi) członkowie rodziny ciężko znoszą zablokowanie ich trasy. Zasadniczo celem jest zbudowanie połączeń pomiędzy miastami, które określają bilety losowane na początku gry (można też później dobierać dodatkowe). Cel ów realizujemy używając całej masy plastikowych wagoników ustawianych na planszy po zebraniu odpowiedniej ilości kart z wagonami odpowiednich kolorów. Wygrywa gracz, który uzyska największą ilość punktów, otrzymywanych sukcesywnie za każdy wybudowany fragment trasy; dodatkowo punkty są na koniec gry za zrealizowane połączenia (za niezrealizowane - punkty tracimy) (plus za dwa inne drobiazgi). Warstwa materialna to duża, elegancka, kartonowa plansza, zestawy solidnie wykonanych kart, plastikowych wagoników i dworców, drewniane znaczniki punktów; całość zwieńczona przejrzyście napisaną instrukcją.

Klasyczna gra rodzinna, sprawdzi się także jako wprowadzenie nowych osób w świat planszówek. Gra ma bardzo proste zasady i polega na budowaniu połączeń kolejowych pomiędzy miastami. Dobry tytuł dla początkujących.

Moim zdaniem nabiera rumieńców przy większej ilości graczy - więcej wagoników, kolorów i robi się ciasno na planszy. Polecam tytuł jako obowiązkowy tytuł do grania w gronie rodzinnym, również jako rozgrzewka przed poważniejszymi tytułami. Znakomity do wprowadzenia w świat planszówek.

Zdecydowanie jedna z moich ulubionych. Nie polecałabym grać w dwie osoby, ale miałam okazję grać w 5 i to chyba najlepsze rozgrywki. Sprawdzi się jako gra rodzinna i w gronie znajomych. Po prostu super!

Świetna gra rodzinna! Zasady są do wytłumaczenia w 3 minuty. Sama rozgrywka nie nadwyręża zwojów mózgowych, ale nie jest też chaotyczna czy mega losowa! Do tego wykonanie - wagoniki plastikowe są super. Polecam ten tytuł jako grę lekką, przyjemną, do zagrania z dziadkami i dziećmi. Uwaga - wersja "Europa" na 2 osoby jest nuuudna! Do rozgrywek we dwójkę, max 3 polecam tytuł Wsiąść do Pociągu: Skandynawia (Ticket to Ride: Nordic Countries).

Fantastyczna, klasyczna już mapa do gry "Ticket to Ride", lepsza od pierwowzoru ("Ticket to Ride: USA"), ponieważ występuje w niej kilka nowych, interesujących rozwiązań: przede wszystkim nowe rodzaje połączeń (tunele i przeprawy), ale także dworce, które pozwalają nam korzystać z połączeń innych graczy - bardzo przydatna sprawa, jeśli zostaniemy odcięci od kluczowego miasta. Najlepiej sprawdza się od 4 osób wzwyż, przy mniejszej liczbie graczy na planszy jest za dużo luzu. Warto także zaopatrzyć się w dodatek "1912: Europa" z nowymi biletami. W wersji podstawowej niewiele jest długich tras (zdaje się, że 6) i już po kilku partiach łatwo odgadnąć, kto gdzie zmierza. Poza tym jednak to chyba najlepsza wersja "Ticketa"!

Nie wiem czy są jeszcze osoby które nie znają sławnego "Ticketa", a jeżeli tak to trzeba spróbować! To jedna z najpopularniejszych gier planszowych, gra dla osób w każdym wieku, zasady są tak proste, że można dosłownie siadać i grać, a przy tym gwarantuje świetną zabawę. Mapa Europa dodatkowo urozmaicona o tunele i dworce, najlepiej sprawdza się przy 4-5 osobowym składzie.

Klasyk, choć wcześniej było USA. W mojej ocenie cała seria Ticket to Ride to najlepsze gry na początek dla osób zaczynających grę w planszówki. Świetne wykonanie Days of Wonder (to standard), proste zasady, bardzo szybka rozgrywka. Wszystko to sprawia, że do tej gry chce się siadać i później wielokrotnie do niej wracać. A przy tym trzeba trochę pogłówkować, obserwować działania współgraczy, by uprzedzić ich działania. Bardzo lubię gry cięższego rodzaju, bardziej strategiczne, ale mimo to do każdego Ticketa siadam z przyjemnością. Ona po prostu jest świetnie pomyślana i zrealizowana. W kategorii tzw. gateway'ów to dla mnie zdecydowany nr 1, sprawdzona w różnych składach osobowych, wśród osób w różnym wieku (m. in dzieci 10 lat oraz ich dziadkowie). Oczywiście przy całym podobieństwie poszczególnych Ticketów, każdy jest charakterystyczny. Europa na ich tle należy do gier spokojnych, bezpiecznych, o czym stanowią przede wszystkim dworce bardzo ułatwiające rozgrywkę. Przez to mniej w tej grze możliwości złośliwych zagrań, ale przecież nie tego poszukują rodziny. Spora liczba biletów i ich podział na dwa rodzaje - trasy dłuższe i krótsze - to z kolei wpływa na to, że mniej zależy od początkowego dociągu biletów. Dla szukających bardziej wrednej rozgrywki w tym klimacie polecam TTR Nordic Countries.

Dziesiątki rozegranych partii, a gra dalej jest w łaskach. Znakomicie przemyślany rodzinny klasyk. Równocześnie nowych graczy zawsze tą grą wciągam do świata planszówek - każdy był zachwycony. Jednocześnie gra pozwala na optymalizację ryzyka w grze i wygrywanie dzięki umiejętnościom, także nie jest to tylko "niedzielna gra". Samo wykonanie gry, które jest przyjemne dla oka, jest również przyjemne dla palców :) Świetnie wykonane wagoniki tworzą mapę w trójwymiarze. Ogólnie polecam do kolekji dla każdego kto ma chwilę czasu w niedzielne popołudnie.

Gra jest przyjemna. Można podczas rozgrywki połączyć początkujących jak i starych wyjadaczy, a nie będzie się nudzić. Proste zasady i niedługa rozgrywka pozwalają wprowadzić nowicjuszy w świat gier planszowych, a głębsze taktyki, zagrywki blokujące i analiza stanu gry będą świetną pożywką dla graczy bardziej doświadczonych. Nie jest to gra przenośna za względu na rozmiar pudełka, czy liczbę elementów, ale świetnie nadaje się na domowy wieczór. Warto także szybko kupić koszulki, jako że karty trzeba często i dokładnie tasować. Generalnie - polecam.

Bardzo fajna gra. Przetestowaliśmy ostatnio kilka różnych pozycji i mój 6-latek wybrał właśnie to. Znakomita gra rodzinna - polecam!

Jeden z najlepszych tytułów na wprowadzenie do świata nowoczesnych gier planszowych kompletnych laików jak i doskonała gra rodzinna. Proste zasady, świetne wykonanie, dużo zabawy. Na plus jest też ogromna możliwość rozbudowy rozgrywki o różnego rodzaju dodatki zawierające nowe bilety, mapy, czy zasady.

Klasyk gatunku. Klasyk gier planszowych. Kazdy powinien znac ten tytul i posiada ktoras mape w swojej kolekcji. Polecam Europe do grania w rodzinie lub z przyjaciolmi, gdy oprocz grania chcemy tez pogadac. Nie jest to najwiekszy mozgozer, ale elementy planowania sa i trzeba troche pokombinowac.

Prosta i przyjemna gra rodzinna. Polecam jednak kupić dodatek, bo trasy z podstawki szybko zaczynają się powtarzać.

WdP: Europa to lekka gra rodzinna w układanie plastikowych pociągów na planszy celem realizacji wylosowanych biletów. Dobra do gry z dziećmi, uczy ich rozmieszczenia miast w Europie (państw już mniej, bo to mapa sprzed pierwszej wojny światowej). W więcej osób robi się ciasno, łatwo nie tak łatwo jest zablokować przeciwnika, kiedy ten ma do dyspozycji dworce. W stosunku do WdP: USA, to w Europie pojawiają promy i koleje stanowiące niezłe urozmaicenie rozgrywki, a bilety długich i krótszych tras trochę balansują rozgrywkę. Nie nadaje się do grania w dwie osoby (za luźno), ale dla osób zainteresowanych taką konfiguracją (i trzyosobową również) istnieje wersja (angielska) Ticket To Ride: Nordic Countries. Za to do rozgrywek w 4-5 uczestników Europa jest po prostu świetna.

Jedna z pierwszych gier jaką kupiłem. Wszystkim przypada do gustu. Gra, przy której świetnie się bawią zarówno dzieci jak i dziadkowie. Proste zasady (dla dzieci można nawet zmieniać co nieco w zasadach). Każda rozgrywka jest inna. Im więcej osób tym ciekawsza. Zalety : - proste zasady - dużo interakcji - gra dla osób w każdym wieku Wady : - po kilkunastu grach większość tras już się zna i można wyczuć kto co układa Tą grą zaraziłem planszówkami już około 10 osób.

Druga, po USA, ale chyba najlepsza z całej serii. Jak to? - spytacie. - A gdzie Kraje Północy, Marklin czy Niemcy? A ja odpowiem - nigdzie. :) Dopiero gdy się pogra trochę w te wszystkie dodatki, które w regularnych odstępach pojawiają się w naszych ulubionych sklepach, można docenić prostotę i elegancję WdP: Europa. I to właśnie dlatego, że gra wraz z kolejnymi mapami wcale nie staje się bardziej wymagająca a co najwyżej... udziwniona, by nie rzec uciążliwa. Za każdym razem naszym celem jest bowiem łączenie miast/regionów i zdobywanie za to punktów, choć pewnie bardziej przeraża nas wizja ich utraty za niezrealizowane bilety. I to jest fajne, bo jest proste i konkretne. Teraz weźmy taką Pennsylvanię i zbieranie udziałów za wybudowane trasy. Brzmi nieźle, ale tylko w teorii. Problem w tym, że jeśli chcemy bawić się w punktowanie za tzw. set collection, to najczęściej nie pójdzie ono w parze tym, co wybraliśmy dla siebie jako cel końcowy. Albo więc budujemy pod kątem udziałów, albo realizujemy bilety, czyli niby możemy iść w jakimś kierunku, ale i tak wygra ten, komu uda się w jak największym stopniu skorelować jedno z drugim, niestety najczęściej nie wskutek lepszych umiejętności. Wiem, wiem, ta gra przecież ma być prosta, ale nie znaczy to, że od razu trzeba się kłaniać w pas wszystkim nowym pomysłom, bo wraz z nimi ucieka :to coś:, co moim zdaniem miał ten tytuł 15 lat temu. Mapa Europy zabiera nas w tę sentymentalną podróż, gdy w Tickecie chodziło o... tickety a nie jakieś dziwne zbieranie zestawów czy budowanie pokrętnych tras, które odwracają uwagę od sedna rozgrywki a mnie, co tu mówić, czasem mocno irytują. Europa rules! :)

Nieśmiertelny klasyk, który mimo upływu lat ciągle zyskuje nowych fanów. Gra przypadnie do gustu każdej osobie, która wchodzi wchodzi w hobby. Z tego powodu gra jest świetnym pomysłem na prezent. Grać może w zasadzie cała rodzina bo zasady są na tyle proste, że powinny je ogarnąć nawet dzieci. W grze występuje dużo interakcji. Rozgrywka daje poczucie budowania czegoś (budujemy szlaki kolejowe). Oko graczy uraczy przyjemna oprawa graficzna :)

Świetny gateway, dzięki któremu można wprowadzić w świat gier osoby, które o istnieniu nowoczesnych planszówek nie mają pojęcia. Przyjemne dla oka wydanie, wysokiej jakości karty i możliwość manipulowania plastikowymi wagonikami znacznie uprzyjemniają rozgrywkę. Sama gra jest prosta - zbieramy zestawy kart wagonów w określonych kolorach, aby zbudować na mapie połączenia, które wylosowaliśmy na kartach biletów. Prosta i elegancka mechanika, dająca ogromną satysfakcję z utworzonych połączeń. Losowość potrafi jednak zabić rozgrywkę, jeśli dobrane bilety są zbyt rozstrzelone po mapie.

Co tu dużo mówić - jedna z najbardziej znanych gier planszowych ever. Status klasyka zapewniony na długie lata. Przyjemna, familijna rozgrywka skoncentrowana wokół głównej planszy, na której wszyscy gracze rozbudowują swoją sieć połączeń za pomocą zagrywanych kart.